Benny Turner (US) tiltle: BT music: Blues release date: 2024 info artist: Benny Turner © Rootsville 2024

Benny Turner, zanger/bassist/gitarist/liedjesschrijver, is een van de laatste links naar de originele bluesmannen. De jongere broer van Freddie King, Turner viert zijn 85e verjaardag en het tiende jubileum van het label waarvoor hij de katalysator was, NOLA Blue. We hebben nu het langverwachte BT, misschien wel de bekroning van zijn legendarische carrière. Naast bassist te zijn in de band van zijn broer, speelde Turner met bluesgrootheid Mighty Joe Young, was hij bandleider van de "Blues Queen of New Orleans" Marva Wright en werkte hij met gospelgrootheden Otis Clay, Dee Clark en de Soul Stirrers. Omdat hij van 1950 tot 1990 in Chicago woonde, is hij een van de weinige nog levende bluesmannen, samen met Bobby Rush en Buddy Guy, die grootheden als Muddy Waters, Howlin' Wolf, Jimmy Reed en anderen kenden. Hij en bluesgrootheid Luther Allison waren ooit kamergenoten. Turner deelt zijn verhalen in zijn bekroonde autobiografie uit 2017, Survivor – The Benny Turner Story.

Net als het boek is BT een wandeling door memory lane, aangezien Turner nummers van deze blues- en gospelgrootheden opnieuw bezoekt en er drie originele nummers aan toevoegt. Het album begon in 2018 bij FAME in Muscle Shoals, ging daarna verder met sessies in New Orleans en werd afgelopen augustus afgerond in Columbia, PA. BT werd opgeschort zodat Turner kon werken met zijn vriend Cash McCall's Going Back Home vóór Covid. Hij wilde zijn vriend eren die een terminale ziekte had. Daarnaast moest Turner omgaan met de vernietiging van zijn huis in New Orleans door orkaan Ida, wat, samen met andere gebeurtenissen, hem ertoe aanzette om naar de staat Keystone te verhuizen. Turner produceerde BT samen met gitarist Bobby Gentilo, die drie nummers coproduceerde en gitaar speelt op de plaat in beide studio's. Prominente gasten zijn onder andere Billy Davis (laatste originele lid van Hank Ballard’s Midnighters Band), Harrell “Young Roll” Davenport en Sax Gordon.

Deze tien nummers weerspiegelen Turners eclectische carrière. Hij is misschien niet de blues-shouter van zijn achternaam Big “Joe” Turner, maar hij had de onsterfelijke Blues Shouter in gedachten met de openings-vintage jaren 50 R&B van “Bump Miss Susie.” Vergeleken met bijna iedereen die er vandaag de dag is van de ‘old school’, is Benny een kracht-van-de-natuur-vocalist op de veel te vaak gecoverde “Going Down Slow.” Dit is een favoriet in Benny’s liveshows, omdat hij het aan het einde verandert in een gospelnummer met zijn refreinen van “Pray for Me”, die een huiveringwekkend effect krijgen als hij over het podium paradeert en het publiek aanspoort in die drie woorden. Deze profiteert van de piano van Muscle Shoals-grootheid Clayton Ivey en mondharmonica. Turner eert West Coast-grootheid met een funky versie van "The Walk" met Sax Gordon. Luister goed naar Turners basgitaarspel, zo krachtig en soms creatief dat hij "The Jaco Pastorius" van de bluesbassisten is.

Zijn kenmerkende samensmelting van gospel en blues is duidelijk te horen op de B-kant van Dee Clarks hit "Nobody But You" uit 1958 met deze uitvoering van "That's When I Call on You", compleet met Ivey's B3 en achtergrondvocalisten. Hij gaat dan over op een obscure song van Muddy Waters met "Born in This Time", ter ere van de historische basis van de blues. Turner noemt het "The Ballad of a Slave", en laat zijn oprechte vocalen horen. Later levert hij zijn eigen origineel voor bluesicoon Jimmy Reed in de geestige shuffle "Drunk". Twee andere eerbetonen zijn hier te vinden. Hij zingt zowel lead- als achtergrondzang op "Finger Poppin' Time", waarbij hij Billy Davis uitnodigt om gitaar te spelen als knipoog naar zowel Davis als Davis' bandleider, Hank Ballard. Turner eert zijn dagen in New Orleans in een eerbetoon aan Big Chief Bo Dollis, waarbij hij Marva Wright uitnodigt om te helpen met achtergrondzang op "Smoke My Peace Pipe (Smoke It Right)". Zijn baslijn is opvallend dominant tussen een groep van acht muzikanten en zangers.

De laatste twee Turner-originelen ronden dit veelzijdige optreden af. Turner speelt gitaar in de stijl van een achterporch, waarbij hij een achtergrondkwartet leidt door het volledig instrumentale "Sleepy Time in the Barnyard", een terugblik naar zijn tijd als tiener in Gilmer, TX. Zijn afsluitende "Who Sang It First" herinnert ons aan de grondleggers van Amerika's inheemse kunstvorm, de blues. Er zijn niet veel originelen over, maar Turner is een van de belangrijkste fakkeldragers, zoals blijkt uit BT.

tracks:

1. Bump Miss Susie (2:52)
2. Going Down Slow (5:35)
3. The Walk (4:02)
4. When I Call On You (4:12)
5. Born In This Time (4:28)
6. Finger Poppin' Time (4:11)
7. Smoke My Peace Pipe (Smoke It Right) (3:32)
8. Drunk (2:51)
9. Sleepy Time In The Barnyard (4:59)
10. Who Sang It First (3:59)